اگر عمر دوباره داشتم اگر عمر دوباره داشتم می کوشیدم اشتباهات بیشترى مرتکب شوم. همه چیز را آسان می گرفتم. از آنچه در عمر اولم بودم ابله­ تر می­ شدم. فقط شمارى اندک از رویدادهاى جهان را جدى می­ گرفتم. اهمیت کمترى به بهداشت می ­دادم. به مسافرت بیشتر می ­رفتم. از کوه هاى بیشترى بالا می ­رفتم و در رودخانه­ هاى بیشترى شنا می­ کردم. بستنى بیشتر می خوردم و اسفناج کمتر. مشکلات واقعى بیشترى می داشتم و مشکلات واهى کمترى. آخر، ببینید، من از آن آدمهایى بوده ­ام که بسیار محتاطانه و خیلى عاقلانه زندگی کرده ­ام. ساعت به ساعت، روز به روز. اوه، البته من هم لحظات سرخوشى داشته ­ام. اما اگر عمر دوباره داشتم از این لحظاتِ خوشى بیشتر می­ داشتم. من هرگز جایى بدون یک دماسنج، یک شیشه داروى قرقره، یک پالتوى بارانى و یک چتر نجات نمى روم. اگر عمر دوباره داشتم، سبکتر سفر می­ کردم. اگر عمر دوباره داشتم، وقتِ بهار زودتر پابرهنه راه می ­رفتم و وقتِ خزان دیرتر به این لذت خاتمه می­ دادم. از مدرسه بیشتر جیم می ­شدم. گلوله هاى کاغذى بیشترى به معلم­ هایم پرتاب می کردم. سگ­ هاى بیشترى به خانه می­ آوردم. دیرتر به رختخواب می رفتم و می­ خوابیدم. بیشتر عاشق می ­شدم. به ماهیگیرى بیشتر می ­رفتم. پایکوبى و دست افشانى بیشتر می­ کردم. سوار چرخ و فلک بیشتر می شدم. به سیرک بیشتر می ­رفتم. در روزگارى که تقریبا همگان وقت و عمرشان را وقفِ بررسى وخامت اوضاع می­ کنند، من بر پا می ­شدم و به ستایش سهل و آسانتر گرفتن اوضاع می­ پرداختم، زیرا من با ویل دورانت موافقم که می گوید: شادی از خرد عاقل­تر است. اگر عمر دوباره داشتم، گل مینا از چمنزارها بیشتر می­ چیدم.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: برچسب‌ها: اگر عمر دوباره داشتم ,